2025 Dünya Mutluluk Raporu: ‘İyilik İyidir’

Belki haberini okudunuz ama detaylarına girip incelemediniz; 2025 Dünya Mutluluk Raporu’nun girişinde şu ifadeler yer alıyor: “İnsanların mutluluğu üzerinde başkalarına karşı gösterilen içten ilgi, merhamet, şefkat ve paylaşmanın etkisine odaklanıyoruz.

Shakespeare’in ‘Venedik Taciri’ oyununda geçen ‘merhamet, şefkat’ kavramı gibi, iyilik yapmak da “iki kat bereketlidir, hem vereni hem de alanı bereketlendirir.” MUTLULUK SIRALAMASI Raporun verilerine göre Finlandiya, 2025’te üst üste sekizinci kez dünyanın en mutlu ülkesi seçildi.

Danimarka, İzlanda, İsveç ve Norveç gibi kuzey ülkeleri de zirvede.

Soğuk iklimlerine rağmen güçlü sosyal devlet, yüksek toplumsal güven, eşitlikçi politikalar ve sağlam kurumlar mutluluğu mümkün kılıyor.

Avrupa’da Belçika 14., Avusturya 17., Almanya 22., ABD 24., Fransa 33. sırada.

Kosova 29., Bulgaristan 77., Yunanistan 81., Arnavutluk 83. sırada Ortadoğu’da Birleşik Arap Emirlikleri 21., Suudi Arabistan 32., Katar 42., İran 99., İsrail 8. sırada.

Rusya 70’lerde, Lübnan ise 145’te.

KÜLTÜREL HAFIZAMIZ VE İYİLİK Raporda geçen bu sözler bize insanlığın özünde aradığı değerleri hatırlatmıyor mu?

Merhamet, şefkat, sevgi, saygı, iyilik ve paylaşmak… Aynı sofrayı dostlarla, ailemizle ya da hiç tanımadıklarımızla paylaşmak; birlikte zaman geçirmek; insanın insana iyi gelmesini unutmamak gerek. 2025 Mutluluk Raporu’nun altını çizdiği bu değerler aslında bizim kültürümüzün de temelinde var.

Yunus Emre geleneği, Halil İbrahim sofrası, Anadolu mezar taşlarında yazan “İyilik iyidir” sözü, bu toprakların mayasında iyiliğin ne kadar güçlü olduğunu gösteriyor.

Buna rağmen toplumda bu değerlerin kontrollü bir kaosla aşındırıldığına dair bir his de giderek belirginleşiyor.

MUTLULUĞUN ŞARTI: ADALET, HUKUK DEVLETİ VE GÜVEN Bu tablo bize şunu söylüyor: Mutluluk ne coğrafya ne de iklim meselesidir.

En başta adaletli ve sosyal bir hukuk devleti gerekir; can ve mal güvenliği sağlanmadan, toplumsal güven ve dayanışma kültürü güçlenmeden mutluluk mümkün değildir.

Shakespeare’in “iki kat bereketli” dediği şefkat, Anadolu’da Yunus Emre’nin sözlerinde yankılanır: “Bir kez gönül yıktın ise/Bu kıldığın namaz değil.” “Yetmiş iki millete/Bir göz ile bakmayan…” Rapor bu yönüyle aslında yalnızca bir istatistik metni değildir; devletlere politika rehberi, akademiye düşünsel zemin, bireylere ise yaşamın temel değerleri üzerine yeniden düşünme fırsatı sunan bir çağrı gibidir.

TÜRKİYE VE AVUSTURYA KARŞILAŞTIRMASI Çok sorunu olan Avusturya’nın bu raporda 17. sırada yer almasına karşılık Türkiye’nin 94. sırada bulunması yalnızca bir istatistik değil; refahın, hukukun, sosyal desteğin ve kamusal güvenin ölçüsüdür.

Türkiye’nin geride kalışı tesadüf değil: Hukuk devletinin aşınması, adalete güvensizlik, ekonomik istikrarsızlık, yoksulluk, düzensiz göç, suç, toplumsal kutuplaşma ve gençlerin umutsuzluğu mutluluk skorunu aşağı çekiyor.

Böyle bir ortamda mutluluk değil, hayatta kalma refleksi öne çıkıyor.

Buna karşın çıkış yolu var.

Çünkü sorunların nedenleri, oluşturulmuş cennet vatan Türkiye’deki “kontrollü kaos” kadar açık.

TEMENNİMİZDİR 2025’in sonuna yaklaşırken temennimizdir: Çocuklarımız ve sevdiklerimiz için iyiliği bir yük değil, iyileştirici ve bereketli bir güç olarak gören insanların çoğaldığı bir gelecek. 2026’nın, kuvvetler ayrılığının işlediği, hukuk devletinin güçlendiği; hikmetten uzaklaşmanın ve liyakatsizliğin olağanlaşmadığı; merhametin, şefkatin ve karşılıksız iyiliklerin yeniden hatırlandığı bir yıl olması dileklerimle...

Mutlu yıllar.