Masumiyet neden bu kadar kirlendi?

Bir zamanların çocukları sokakta akşama kadar oyunlar oynardı.

Arkadaşlarıyla bir araya gelir misket oynar, futbol oynar çocukluğunu yaşardı.

Peki ya şimdi?

Haberlerde gördüğümüz o çocuklar kimler?

Nasıl bu kadar değişebilir bir masumiyet.

O çocuklara ve bize ne oldu...

Çocuklar bizim geleceğimiz, aynamız, masumiyetimizdi.

Fakat şimdi o çocukları suç şebekesi olarak kullanıyorlar.

Ya hırsızlıkta, ya uyuşturucu kuryesinde ya da bir saldırıda...

Bir çocuk suça bulaştığında tek suçlu o çocuk mudur?

Yetiştiği aile, yaşadığı o toplum, televizyondaki şiddete özendiren filmler.

Onların hiç suçu yok mu?

Oysa bir çocuğun tek sığınacağı yer oyunlar olmalıydı, kitaplar, ve çevresinden gördüğü ilgi, sıcak bir yuva olmalıydı.

Toplum olarak en büyük suçumuz belki de budur: Korumamız gereken en masum varlıklarımızı ellerimizle suça itmek.

Küçücük çocukların birbirlerine geri dönemeyecek zararlar vermesi aileler ve toplum için ne kadar zor bir şey.

Aslında daha zoru bunun bir karşılığı olmaması ve önünü durduramıyor oluşumuz.

Onları cezalandırmak değil, anlamak zorundayız.

Çünkü onların içindeki masumiyet hâlâ orada, sadece kirlenmiş, sadece unutulmuş durumda.

Ve belki de en büyük temizlik, bir çocuğun gözyaşını silmekle başlar.