Rus Siyaset Bilimci Aleksandr Dugin yazdı: Stalin’i nasıl değerlendirmeli

Stalin, günümüz Rusya’sında büyük bir popülariteye sahip.

Bu popülarite, oldukça karmaşık bir fenomen.

STALİN’İN OLUMLU DEĞERLENDİRİLMESİNİN NEDENLERİ Halkın çoğunluğunun Stalin’i olumlu değerlendirmesi bir dizi faktörle ilgili: 1.

Onun liderliğinde SSCB’nin bariz başarıları - ekonomik atılım, maddi eşitlik, İkinci Dünya Savaşı’nda kazanılan zafer, SSCB’nin topraklarının genişlemesi, yönetici elitlere (halkın geleneksel olarak nefret ettiği) karşı acımasızlık. 2.

Diğer SSCB liderleriyle karşılaştırıldığında da Stalin ön planda: Kahramanca romantizmin önemli ölçüde solduğu Devrim ve İç Savaş’ın kaosu ve şiddeti, Lenin’i o kadar da belirgin bir figür olmaktan çıkarıyor.

Diğer yandan Kruşçev’in saçmalıkları ve aptallığı, Brejnev’in durgunluğu ve giderek artan bunaklığıyla yozlaşması.

Bunların yanında Stalin mükemmel görünüyor.

Gerçek bir İmparator. 3.

Stalin’e en çok saldıranların, halk için kesinlikle iğrenç olan, önemsiz, Rus düşmanı ve yozlaşmış, Perestroyka ve 1990’ların liberalleri olması da onu değerli kılıyor.

Her şeyi yok eden, ihanet eden, satan ve aşağılayan bu aşağılık heriflerle karşılaştırıldığında, Stalin ilahi görünüyor.

Stalin’in yükselişine, karşıtlarının alçaklığı da katkıda bulunmuştur. (Örneğin bkz.

Liberallerin artık Rusya’da yasaklanmış aşırılıkçı ve terörist kabul edilen “Eho Moskvı” radyosu).

DİĞER YÖNLERİ ÖNEMİNİ YİTİRDİ Bu arka planda, Stalin’in diğer yönleri tamamen önemini yitirmiştir: İktidarı ele geçirme ve sürdürme yöntemlerinin insanlık dışı acımasızlığı, aşırı Makyavelizmi, sanayileşme ve kentleşme sürecinde köylülüğün yıkıma uğratılması, kaba ve yapay bir anti-Hıristiyan ideolojinin dayatılması, çocuklar da dâhil olmak üzere suçlu-suçsuz ayrımı gözetmeksizin baskı kurulması ve daha birçok şey.

İKİ FARKLI TUTUM Rus vatanseverlerin ve Kilise’nin Stalin’e karşı tutumu da farklılık gösteriyor.

İki farklı bakış var. 1-3. maddelerin etkisiyle ve özellikle liberallere ve Eho Moskvı gibi çevrelere karşı halkın nefretinin etkisiyle, sadece solcular değil, sağcılar ve hatta Ortodokslar bile Stalin’e iyi gözle bakmaya başladı.

Böyle bir “efsanevi imparator Stalin”, tamamen diğer yönlerini ezdi geçti.

Hem vatanseverlerin hem de Kilise yetkililerinin azınlığı ise Stalin’i Rus halkının celladı ve Ortodoksluğa karşı bir zalim olarak görüyorlardı.

Ancak, halkta aşılmaz bir tiksinti uyandıran liberallerin Stalin karşıtlığından dolayı, bu tutum yaygınlık kazanmadı.

Ama sadece bu da değil.

Böyle bir tutum aynı zamanda riskliydi de.

Bunu dile getiren herkes liberalizmle suçlanabilirdi ve bu, bir Rus için en korkunç itibar kaybıydı.

Ve haklı olarak da öyleydi.

Ve şimdi, Stalin hakkında daha dengeli bir değerlendirme yapmanın zamanı henüz gelmedi; zıt ideolojik mitler hâlâ hüküm sürüyor.

Ama bunun zamanı bir gün gelecek.

Ve bir bütün olarak, Rus tarihi ve halkımız Sovyet dönemini dengeli ve sorumlu, diyalektik ve manevi bir şekilde değerlendirmelidir; anlamlarını, paradokslarını, genel Rus yapısındaki yerini, liderlerini ve en önemli kişiliklerini… LİBERALLER ENGEL Bunun önündeki bariz engel, liberallerin varlığıdır.

Onlar var olduğu sürece, bütün değerlendirmeler çarpık ve bozuk olacak ve ciddi bir analiz yapılamayacaktır.

Ancak liberaller toplumumuzdan tamamen kaybolduğunda, Ruslar bu bulaşıcı hastalıktan kurtulup, kendilerine dönüp şu soruyu sorabilecekler: Bütün bunlar neydi?

Bir bilinç bulanıklığı mı, bir çöküş mü, yoksa bir yükseliş mi?

Belki de bu konuyu artık kamuya açık olmayan (retorik ve polemikten her türlü kaçınarak) kapalı Rus çevrelerinde tartışmaya başlamanın zamanı gelmiştir?

Şu anda her şey anında internete, canlı yayına, dışarıya dökülüyor.

Ancak incelikli ve berrak olmayan konular tamamen farklı bir atmosfer gerektiriyor.

DÜŞÜNMEK BİRLİKTE OLUR Kapalı Rus çevrelerine, topraklarımızın ve tarihimizin insanlarından oluşan organik topluluklara ihtiyacımız var.

Derin konular ancak bu çevrelerde netleşebilir.

Ruslar, Rusları dinlemeyi ve tamamen farklı bir tonda konuşmayı öğrenmelidir.

Çok uzun süredir bizim adımıza başkaları konuşuyor ve kasıtlı veya kasıtsız olarak düşünce yapımızı çarpıtıyor.

Bu bir alışkanlık haline geldi.

Düşüncenin kristalleşmesi özel koşullar gerektirir.

Sovyet/Rus dilbilimci V.

V.

Kolesov (1934-2019), Rusça “düşünmek” (dumat) kelimesinin “akıl” (um) kökünden ve çok eski bir genelleştirici ön ek olan “d”den oluştuğunu, bu ön ekin uzun zaman önce kökle kaynaştığını kanıtlamaktadır.

Yani düşünmek (dumat), her zaman birlikte, topluluk olarak, bir çevre içinde düşünmektir.

Tasavvur etmek (mıslit) tek başına da yapılabilir, ama düşünmek (dumat) sadece birlikte yapılır.

Rusların meclisi “Duma” adı da buradan gelmektedir.

Rus aristokratları boyarlar bir araya gelip birlikte düşünürler.

Bu, kurumsallaşmış bir Rus topluluğudur.