Haber Detayı
Evi yıkıldı, huzurevine yerleşti! Kızı sahip çıkmadı iddialarına okkalı yanıt...
Usta sanatçı Zihni Göktay, ''yalnız bırakıldı'' iddialarıyla ilgili sessizliğini bozdu. Kızı hakkında ortaya atılan söylentilere verdiği yanıt magazin kulislerini hareketlendirirken, söyledikleri sosyal medyada da merak konusu oldu. Açıklamasındaki net tavır ve vurgularla kızı için bakın neler söyledi...
Usta oyuncu Zihni Göktay, hakkında ortaya atılan ''yalnız bırakıldı'' iddiaları sonrasında yaptığı açıklamayla gündeme geldi.
Kızıyla ilgili söyledikler ve sergilediği net tavrı, magazin dünyasında geniş yankı uyandırdı.Usta sanatçı Zihni Göktay, eşinin ölümüyle yıkılmış ve zor günler geçirmeye başlamıştı.
Usta oyuncu daha sonra ise evinin kentsel dönüşüme girmesinin ardından Maltepe’deki bir huzurevine yerleşme kararı aldı.
Bu durum sebebiyle oyuncunun çocukları eleştirildi.Göktay, kızının kendisine kendi evinde bakmak için ısrar ettiğini ancak bu teklifi bizzat geri çevirdiğini belirtti.Habertürk'te yer alan habere göre; huzurevinde son derece mutlu olduğunu ve kendisine çok iyi bakıldığını vurgulayan Zihni Göktay, kızı hakkında yapılan; "Babasına bakmıyor" eleştirilerine tepki gösterdi.Kararının gerekçesini ise şu sözlerle özetledi: İnsan eti ağırdır.
Ev, ev üstüne olmaz.
Huzurevinde mutluyum." Göktay, ricasına rağmen kızının eleştirilmesine tepki gösterdi.
ZİHNİ GÖTKAY KİMDİR?
İstanbul-Fatih'te doğdu.
Pertevniyal Lisesi'nden mezun oldu. 1964-1973 yılları arasında Ankara Meydan Sahnesi'nde çalıştı. 1973 yılından beri İstanbul Şehir Tiyatrosu'nda oynamaktadır. 36 yılda 72 oyunda rol aldı.
İstanbul Radyosu'nda 1978-1996 yılları arasında Radyo Tiyatro Şubesinde bir çok oyunda yönetmen ve oyuncu olarak görev aldı.
Bundan on yıl öncesine kadar çok yoğun film seslendirmesi yaptı.
Şimdilerde sadece kendi oynadığı, sessiz çekilen filmlerde kendini seslendiriyor.
Amatörlüğü, 1960-1964 yılları arasında İ.M.T.B.
Gençlik Tiyatroları ve Eminönü Halkevi tiyatro kolundaki çalışmaları ile, 1964 yılındaki profesyonelliğine kadar sürdü.
