Milletine saygısı olan, ona aşkla bağlı olan aşk yolunu bulacaktır

Üzerinden birkaç gün geçti.

Neden bu kadar geç yazıyorum.

Biraz sakinleşeyim diye bekledim.

Şu mezar başında rakı kadehi tokuşturma meselesi.

Kamer Genç’le birlikte Anadolu’nun birçok kentinde birlikte aynı mikrofonu paylaştık.

Hatay’dan Bodrum’a İstanbul’a… yok TGB’nin gecesi… yok Ulusal Kanal bürosunun açılışı… dört bir yanda… konuşmalar yaptık… dağ tepe aştık… KAMER GENÇ’E HAKSIZLIK Neden bu kadar sevilirdi… Halkına karşı saygılıydı.

Olduğu gibiydi.

Tanırdı.

Derdini bilirdi.

Cesaretliydi.

Onun için de bizi severdi.

Yüzüne karşı eleştirdiğim de olmuştur.

Hoşuna giderdi.

Hatta birkaç kez dedim ki “Abi gel, sen artık bizden olmuşsun…” CHP bizim Ata ocağımız.

CHP bizim baba ocağımız… Babam yıllarca orada İnönü’yle birlikte siyaset yaptı.

Ben 12 Mart’ta cezaevine girdiğimde babama destek oldular.

Ama bu yönetimdeki İngiliz CHP’nin, Cumhuriyet Devrimi’nin CHP’siyle ilgisi yok ki… Hiç utanmıyorlar.

Ben utandım.

Halkını sevmeyen, değerlerine saygısı olmayan bize yabancıdır.

En uzaktır.

NEDEN BU PARTİ Bir kez bir köydeydim.

O zamanlar sigara içiyorum.

Gitmeden sordum.

İçsem ayıp olur mu… Yok, dediler… Ama öyle püfür püfür yapamadım.

İçenler bilir, bağımlılıktır.

Bir köşede iki nefes alayım dedim.

O sırada yaşlı bir dede içeri girdi.

Sonradan arkamdan demiş ki… “Bak bu Parti’de iş var…” Neden? “Ben içeri girince kalktı elime geldi… Sigarasını söndürdü…” Diyeceksiniz ki ne var… Bir yaşam deneyimi.

ÖPÜLESİ ELLER VE O IŞIL IŞIL GENÇLER Milletine saygısı olan, ona aşkla bağlı olan… aşk yolunu bulur… Öpülesi eller.

Öpüp başa konulası eller!

Devrimlerin en ilerisi onlara yaraşır.

Duyun o ayak seslerini.

Mustafa Kemal Kültür Merkezi’nde “Cumhuriyet’in Yeni Yüzyılında Türk Devrimi” için bir araya gelen o ışıl ışıl gençlerle… Daha ileri… daha ileri… Canımız feda.

Bütün ecdat ruhuna ahdetmiş olduğumuz vicdan yeminimizi bu yıl da tekrar edelim.

Bu kadar kan dökerek milletin elde ettiği ve sağlamlaştırdığı hâkimiyetin muhafaza ve müdafaası için icap ederse onların yanına gitmekte asla tereddüt etmeyeceğiz.

Millî hâkimiyet uğrunda canımızı vermek, bizim için vicdan ve namus borcudur. (Atatürk’ün Bütün Eserleri, “Karşıyaka’da Zübeyde Hanım’ın Mezarı Başında, 27 Ocak 1923, c.14, s.394.) Çekilin önümüzden!

Güzel günler göreceğiz!