127 milyon lira biriktirdi, arkadaşı ölünce hayatı değişti

Hayatı boyunca tasarruf etmeyi ve birikim yapmayı öncelik haline getiren Scott Scovel, 58 yaşına geldiğinde kendini beklemediği bir dönüm noktasında buldu.2020’de emeklilik portföyü 3 milyon doları aşmış, sağlık harcamaları da dahil olmak üzere ömrünün geri kalanını maddi kaygı duymadan geçirebilecek duruma gelmişti.

Ancak Scovel’in zihni hâlâ “en kötü senaryo”lara odaklanıyordu: “Ya hiperenflasyon olur da param biterse?” diye düşünmeden edemiyordu.Bu nedenle, aslında çoktan finansal özgürlüğe ulaşmış olmasına rağmen, bir yıl daha çalıştı.

Sonra bir yıl daha… Ta ki hayat onu sert biçimde uyandırana kadar.“Tasarruf et!” diye büyüdüm; kimse ‘Artık harcayabilirsin’ demediScovel, kariyerine finans sektöründe bir portföy analisti olarak başladığını anlatıyor.

Henüz genç yaşlarında maaşının yüzde 10’unu otomatik olarak emeklilik hesabına aktarmaya başlamış.

Çalıştığı şirketlerin eş katkılarıyla bu disiplin daha da güçlenmiş.

Yıllar boyunca iş değiştirdikçe birikimlerini düşük maliyetli Vanguard hesaplarına taşımış, agresif ABD ve uluslararası hisse fonlarına yatırım yapmış.“Piyasa düşse de yükselse de umursamazdım.

Uzun vadede hisselerin kazandıracağını biliyordum.” diyor.Neredeyse 40 yıl boyunca neredeyse her maaşından bir miktar ayırmış; bugünün keyiflerinden vazgeçerek yarına yatırım yapmıştı. 50’li yaşlarının sonuna geldiğinde ise birikimi 3 milyon doları aşmış, evi de kendisine aitti.Fakat tüm planlamalara rağmen, zihinsel olarak emekliliğe hazır değildi.Arkadaşının ölümü yönümü değiştirdi: “Paramdan çok zamanım vardı”Business Insider'a finansal özgürlük hikayesini paylaşan Scott’ı asıl sarsan olay ise 2022’de, 59 yaşındaki eski bir üniversite arkadaşının vefatı oldu.“Ben de aynı yaştaydım.

Birden zamanın paradan daha kıymetli olduğunu fark ettim.” diye anlatıyor.Bu farkındalık sonrası büyük kararını verdi: 60’ıncı doğum gününden bir gün önce, yazılım sektöründe üst düzey yönetici olarak yürüttüğü görevinden ayrıldı.Yine de kolay olmadı.

Tasarruf odaklı zihni, hesaplarında azalma gördükçe tedirginlik yaşıyordu.

Kendi kendine, “Emekli olmadım, sadece üç aylık bir tatil yapıyorum” diyerek oyaladı.

Tatil üç aydan altı aya, oradan bir yıla uzadı.Bugün ise 38. “tatil” ayını kutladığını gülerek söylüyor: “Artık bazen dalgınken ‘Emekliyim’ bile diyebiliyorum.”Kendine “maaş bağladı”: Aylık 7.500 dolar, yıllık savaş sandığı 50.000 dolarEmekliliğin ilk günlerinde Scott, tasarruf alışkanlığının pençesine yeniden düştüğünü fark etti.

Aylık 7.500 dolar bütçe belirlemişti ama bunu her ay manuel olarak hesabına aktardığında hemen daha düşük bir miktarla geçinmenin yollarını aramaya başlıyordu.Sonra bir makaleden ilham aldı ve otomatik ödeme talimatı verip bu aylık transferi “maaşım” diye adlandırdı: “Bu kelime beni rahatlattı.

Artık para çektiğimi düşünmüyor, maaş aldığımı hissediyorum.”Bir diğer aracı ise “war-chest”, yani yıllık eğlence ve deneyim bütçesi.

Emekliliğinin “go-go” döneminde —yani hâlâ enerjik ve seyahat edebildiği yaşlarda— hayatı dolu dolu yaşayabilmek için yılda yaklaşık 50.000 dolar ayırıyor.Bu bütçeden Kenya’da Büyük Göç’ü izleme hayalini gerçekleştirmiş, görünmez işitme cihazlarına yatırım yapmış ve kız arkadaşının kırılan bulaşık makinesini yenilemiş.“War-chest’in sonunda para kalırsa onu tasarruf değil, kaçırılmış bir keyif olarak görüyorum.” diyor.“Ömrümün büyük kısmında karınca oldum; şimdi biraz da çekirge olmayı öğrendim”Scovel kendini yıllarca Aesop’un masalındaki karıncaya benzettiğini söylüyor: Yaz boyunca çalışan, kış için biriktiren o çalışkan karakter.Bugün ise hem karınca hem çekirge olabilmenin tadını çıkarıyor: “Yıllarca çalışıp biriktirdim; şimdi de güvenle tadını çıkarıyorum.

Geçmişteki disiplinim, bugünkü özgürlüğümün nedeni.”Finansal özgürlüğüne erken ulaşmasına rağmen zihinsel dönüşümünü daha geç tamamlayan Scott Scovel’in hikâyesi, yalnızca birikimin değil, birikimi kullanmayı öğrenmenin de bir emeklilik becerisi olduğunu hatırlatıyor.