Kadim Mısır kumaşı

Geçen hafta bir grup gezgin ile uygarlık tarihinin önemli merkezlerinden biri olan Mısır’daydık.

Beş gece altı gün süren turumuzda Kahire ve Sharm el Sheik’in turizm hazineleriyle buluştuk.

Kahire Giza’da; üç büyük piramitle beraber diğer altı piramiti görme imkanı bulurken Papirüs ve Parfüm müzeleri, Gran Museum, Civizilation Museum, Kahire Müzesi, İmam Şafi cami ve türbesi, Khan el Halili tarihi çarşısı, Tahrir meydanı, Nil Nehri bizleri büyüledi.

Kahire’den Sharm el Sheik’e karayoluyla ulaştık.

Güzergahta Hz.

Musa’nın iman yolculuğuna güzergah olan Sina çölünde mola verdik, bol bol fotoğraf çektik.

Kızıldeniz bizleri hayran bıraktı; denizaltı turunda mercanların büyülü dünyasına çekildik, akşam saatlerinde katıldığımız çöl safari turunda atvlerle çölün gizemli atmosferine bıraktık kendimizi... 6-7 bin yıllık maziye sahip Mısır’ın turizm hazinelerinin sırları hala çözülebilmiş değil.

Piramitler onca bilimsel analize rağmen sırlarını muhafaza ediyorlar. 4500 yıllık mumyalar bizleri misafir ederken müzelerinde; Tutankamon, II.

Ramses, Setiler saçlarıyla karşılıyorlar bizleri...

Bu kadim kültüre hayranlığımız her geçen gün artıyor.

Şu ana kadar dikkat çekmeye çalıştıklarımız turizm penceresinden gördüklerimiz...

Ne var ki günümüz Mısır’ına sosyo-ekonomik açıdan baktığımızda durum hiç de iç açıcı değil.

Halkın yarıdan fazlası yoksul.

Asgari ücret 7000 lira ile sınırlıyken ortalama yıllık gelir 4000 USD bandında.

Resmi verilere göre yıllık ihracat 35 Milyar, ithalat 68 Milyar USD; bir başka deyişle Mısır Cumhuriyet devlet bütçesi her yıl 33 Milyar USD açık veriyor.

Suudi Arabistan, Çin, ABD, İtalya, Almanya, Körfez Ülkeleri başlıca ticari ortak grubunu oluşturuyor Mısır’ın.

Mineral yakıtlar, ham pamuk, altın, ham petrol, azotlu gübreler ve narenciye Mısır’ın ihracatında yer alırken; mineral yakıt, tahıl, makineler, elektrikli-elektronik aletler, ilaç ve rafine petrol ithalat kalemleri arasında dikkatleri çekiyor.

Mısır ekonomisi üretim ağırlık bir ekonomi değil, Mısırlılar sahip oldukları petrolü bile işleyemiyorlar, pamukta da durum aynı, ham pamuk sadece ihraç ediliyor, tekstil fabrikalarında ham madde olarak işleme alınamıyor.

Mısır’da demokrasi, insan hakları, kültürel-sanatsal yaşam da çok çok gerilerde.

Hükümetler genellikle darbeleri takiben kuruluyor.

Kanlı terör olayları ara ara dünya gündemini Msır’dan işgal ediyor, bu gerçeklikten en çok etkilenen de kuşkusuz turizm sektörü...

Çarşıya-pazara, esnafa, işadamına, gençliğe, turizmciye baktığımızda iktidara inancın kalmadığı görülüyor. 20 milyonluk başkent Kahire’nin büyük bölümü sefalet içerisinde.

Özellikkle binlerce yıllık geçmişe meydan okuyan Giza’da, Piramitlere bir kaç km mesafede deve sidikleriyle çöp yığınları birbirleriyle yarışıyor, yarışı izleyenler ise kir pas içinde elbiseleriyle sokakta bir şeyler atıştıran binlerce insandan başkası değil.

Firavunlara, Abbasilere, Fatimilere, Osmanlılara ev sahipliği yapan, onların eserleriyle turistlerden para kazanan Mısırlılar kendi trafiklerini bile düzenleyemiyorlar.

Trafik lambaları sayılı, kuralsızlığın kural olduğu bir trafik kültürü, 1 Dolara boncuk satmak için dizlerinize sarılan sokak satıcıları ve dahası...

İmam Şafi’nin yaşadığı, tarihi ev, dükkan, hamam, cami vb. sosyal yaşam alanlarının bulunduğu Eski Kahire bölgesi ise turistleri kahrettiren trajik bir görünüme sahip; birbirinden özgün ve muhteşem yapılar sefalete, yıkılmaya terk edilmiş durumda.

İnsan oraların özgünlüğü korunarak restore edilmiş halini yahal etmekten kendini alamıyor...

Peki, 4500 sene önce, pi sayısı bilinmeden evvel, 146 metre yüksekliğe 2,5 ton ağırlığındaki taş blokları yerleştirmeyi başaran, 4500 yıl atalarının cesetlerini muhafaza edebilen kadim Mısır milleti bugün niçin yoksul, sefalet içinde, demokrasi-kültür-sanattan ve bilimden uzak, emperyalist güçlerin cirit attığı/ekonomilerine çöktüğü bir ülke olmaktan kendisini kurtaramıyor?

Bize göre Mısırlılar milli bilinç ve kültürden uzak, halk gücünün ve değerinin farkında olmayan, devlet birikimi ve geleneği oluşmamış, gerek yöneticiler gerek geniş halk kitleleri olarak emperyalizmle mücadele ihtiyacı ve zorunluluğunun farkındalığını yitirmiş, jeopolitik güçlerinden rasyonel ve milli çerçevede faydalanamayan; sanat, spor ve okumaya/sorgulamaya kapıları kapalı bir yaşam kültürünü benimsemişlerdir.

Çok güzel bir kumaşa sahip olan Mısır’dan çok şık bir elbise yapılamıyor.

Kumaş onun bunun elinde, yıllardır çekitirilip duruyor.

Elbette emperyalizmin hedefinde olan her halk için olduğu gibi Mısır için de umudumuzu kaybetmeyeceğiz., bir gün gelecek kumaşın gerçek sahipleri bu kadim kumaştan çok güzel ve ebedi bir elbise dikecek...