2500 şimşek çaktı

Evvelki gece İstanbul'da gökyüzü, 'bu şehirde bir ben parlamadım' diyerek adeta sinir krizi geçirdi.

Yaklaşık 2 bin 500 şimşek çakmış ama inanın, evde perdeleri titreten o sesle beraber hissedilen sayı en az 25 milyon.

Şimşekler öyle bir hızla çakıyordu ki, bazı vatandaşlar 'acaba gökyüzü disko mu açtı?' diye dışarı baktı.

Diğerleri ise 'bari Wi-Fi'ye bir şey olmasın' diyerek dua moduna geçti. 'Şimşek çakınca hayat gözümün önünden geçti ama 0.5 saniye sürdü' İstanbul'un dört bir yanında dün gece aynı sahne yaşandı: Şimşek çakıyor herkes donuyor.

Gök gürlüyor herkes 'neydi o ya!' diyor.

Bir de tabii o meşhur refleks: Yorganı kafaya çekip doğayla iletişimi kesmek.

Sanki yorgan kurşun geçirmezmiş gibi... ama işte insan psikolojisi bu, 'üstümü örttüm, artık güvendeyim.' Gök Gürültüsü: Kalp Krizine Hazırlık Eğitimi Bilim insanları 'gök gürültüsü sadece hava genleşmesidir' diyor.

Evet hocam, çok güzel anlatıyorsunuz da o ses bir anda patlayınca 'hava genleşmedi, ben daraldım.' Gece 03.00'te gök gürleyince, kediler kanepe altına, insanlar battaniye altına girdi.

Hepimiz doğa olayını değil, doğa olayına karşı hayatta kalma içgüdümüzü izledik.

Gök Gürültüsü Fobisi: 'Kendini Komodinin Arkasına Saklama Sendromu' Uzmanlar diyor ki, gök gürültüsünden korkmak özellikle çocuklarda yaygındır.

Buna 'brontofobi' deniyormuş.

Benimki biraz daha gelişmiş versiyon: 'Her şimşekte sigortayı kapat, çaydanlığı fişten çek' sendromu.

Artık yağmur sesi bile gelince içimden bir ses 'acaba bu giriş sahnesi mi?' diyor.

Sonuç: İstanbul aydınlandı, sinirlerimiz karanlıkta kaldı.

Sonuç olarak İstanbul, o gece ışıl ışıl parladı ama kimse keyfini çıkaramadı.

Gökyüzü Hollywood efektiyle çalışırken, biz yerden 'şalter nerdeydi?' diye baktık.

Yine de sabah olunca, yağmur sonrası toprak kokusuyla hepimiz barıştık.

Ama dürüst olalım...

Bir sonraki şimşekte hepimiz yine aynı şeyi yapacağız: 'Ya televizyonu kapatsak mı acaba?..' 2500 şimşek çaktı