1.62'lik Merve'nin devleştiği oyun

Zorlu PSM’de İngiliz yazar Duncan Macmillan’ın yazdığı, İbrahim Çiçek’in çevirmenliğini ve yönetmenliğini yaptığı İnsanlar Mekanlar Nesneler adlı oyunu izlemeye gittim.Oyunda Merve Dizdar (Emma, Sarah veya Lucy), Nihal Seyran Koldaş, Selçuk Burak, Kerem Aslanoğlu, Bora Akın ve Ferhat Güneş yer alıyor.Başrollerde tabi ki Merve Dizdar ve Nihal Seyran Koldaş’ın eşsiz diyaloglarının yer aldığı birbirlerini sorguladıkları muazzam diyaloglar mevcut.Bunu Cannes Film Festivali’nde En İyi Kadın Oyuncu Ödülü aldığı için söylemiyorum.

Merve Dizdar o kadar iyi bir oyuncu ki bunu daha perde açılır açılmaz anlayabiliyorsunuz.Bir uyuşturucu ve alkol bağımlısını oynayan Merve Dizdar’ın sahne hakimiyeti, seyirciyle kurduğu o etkileşim tek kelimeyle etkileyici. 130 dakika süren oyunda salona gelen herkesin mutlu bir şekilde ayrıldığını gözlemledim.

Kaliteli oyun, kaliteli senaryo ve iyi oyunculuk bir araya geldiğinde ortaya böyle bir şey çıkıyor işte.OYUN NEDEN BİR YERE BAĞLANMADI Oyunla ilgili yapabileceğim tek eleştiri sonunun bir yere bağlanamıyor oluşuydu.

Belki de bu bilinçli tercihti.

Çünkü hayatta öyledir ya, sonumuzun ne olacağını önceden bilemeyiz…Oyun, ismini de aldığı üç kavramı insanlar, mekanlar ve nesneler bağımlılığı besleyen, bireyi kuşatan unsurlar olarak ele alıyor.

Emma’nın (Merve Dizdar) oyuncu kimliği, hayatı boyunca roller oynamakla, gerçek kimliğini aramak arasındaki çatışmayı simgeliyor.ÇARPICI BİR ANLATI Metin, sadece kişisel bir iyileşme hikâyesi değil; aynı zamanda kimlik krizi, gerçeklik ile sahne arasındaki sınır, ilişkilerin ve çevrenin birey üzerindeki etkisi üzerine düşündürüyor.“Oyun içinde oyun” tekniğiyle tiyatronun kendisine de göndermeler yapıyor.Sonuçta “İnsanlar, Mekanlar, Nesneler”, hem bağımlılık ve iyileşme sürecine dair çarpıcı bir anlatı, hem de bireyin kimliğini arama yolculuğunu işleyen çağdaş bir tiyatro eseri.Tiyatroseverlerin bu oyuna ve kendilerine bir şans vermesi gerek.Uğur Can BiçerOdatv.com