'Solcular' kitabı gündem yarattı: Devlet bahçesinde aşk

Sol.org yazarı Orhan Gökdemir, bugün kaleme aldığı "Devlet bahçesinde aşk!" başlıklı yazısında Odatv İmtiyaz Sahibi Gazeteci Yazar Soner Yalçın'ın yeni kitabı "Solcular"a atıfta bulundu.

Yalçın'ın MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'nin mayıs ayında hayatını kaybeden Sırrı Süreyya Önder'e kabzasının üzerine “SS” harflerini işlettiği Browning marka bir tabanca hediye ettiğini açıklamasına atıf yapan Gökdemir, "'Ö'sü eksik 'SS' bir samimiyet göstergesidir.

Devlet 'SS'i o kadar seviyordu" ifadelerini kullandı.MHP lideri Devlet Bahçeli'nin DEM Parti ve terör örgütü PKK’ya yönelik sert söylemlerinden sonra "Terörsüz Türkiye" sürecindeki desteğini Gökdemir, “derin nefretin derin bir aşka dönüşmesi” olarak tanımladı.

Orhan Gökdemir, köşe yazısında şunları yazdı;"Gazeteci Soner Yalçın, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'nin, mayıs ayında hayatını kaybeden Sırrı Süreyya Önder'e, kabzasının üzerine “SS” harflerini işlettiği Browning marka bir tabanca hediye ettiğini açıkladı. “Ö”sü eksik “SS” bir samimiyet göstergesidir.

Devlet “SS”i o kadar seviyordu.SS Önder DEM Parti’nin önemli bir üyesiydi.

Devlet’in deyişiyle “Kurucu Önder” Abdullah Öcalan’ın gözdesiydi.

Öncesinde de solcu olarak biliniyordu.

Ömrü bunlarla mücadele içinde geçmiş Devlet bütün bunların sembolü haline gelmiş bir kişiyi neden bu kadar sever?Sadece bu değil, DEM Parti ile Devlet arasında da su sızmıyor son günlerde.

Çok değil üç yıl önce, 2021’de, “Kürt sorunu yoktur; HDP'yi meşru organ görmek, PKK'yı muhatap almaktır” diyordu.

HDP, PKK'nın mazbata almış maskeli haliydi.

Çok geçmedi “PKK’nın maskeli hali” kılık değiştirdi, DEM Parti adını aldı.

Ne olduysa ondan sonra oldu.

Kürt lafını duyunca kırmızı görmüş boğa gibi saldırıya geçen Devlet, “Şayet terörist başının tecridi kaldırılırsa, gelsin DEM Parti grup toplantısında konuşsun, terörün bittiğini, örgütün lağvedildiğini ilan etsin” dedi.

Böylece hem DEM Parti’yi hem PKK’yi hem de Abdullah Öcalan’ı muhatap kabul etmiş oldu.

Sonrası malum, derin nefretin derin bir aşka dönüşmesinin özetle hikayesidir. ***“Kapı açılır açılmaz içeri girdik, hepsini yere yatırdık.

Ne yapacağımız konusunda talimat almak için Abdullah Çatlı’ya birini gönderdik.

Abdullah eter ve pamuk verip, ‘Hepsini teker teker bayıltıp öldürelim’ demiş.

Dışarı çıkıp arabada bekleyen Abdullah’la konuştum. ‘Evde öldürmek zor olacak, ikişer ikişer götürüp öldürelim’ dedim, ‘olur’ dedi.

İki kişiyi büyük reis’in arabasına bindirip Eskişehir yoluna götürdük.

Müsait bir yer bulup ikisini de yere yatırıp üçer el kafalarına ateş ettik.

Geri döndük.

Böyle zor olacağını anlayınca Abdullah, ‘tek tek boğalım bunları’ dedi.

Bir tanesini zorla boğdum, diğer dördünü bu şekilde öldürmek de zor olacaktı.

Arkadaşları gönderdim.

Sonra da sedirin üzerinde bulunan dört kişiye yakın mesafeden ateş ederek mermilerin hepsini boşalttım.

Silahı da götürüp Abdullah’a verdim”***Sadece Kürt sorunu değil “Alevi Sorunu”nu çözmek de onlara bırakıldı.

Kürt sorununa ek bir de Alevi açılımı yapacaklar yakında.

MHP açılama giriş niyetine Türkiye'nin en büyük cemevinin açılışını yapacağını duyurdu.

Üstelik araziyi Devlet hibe etmişti.

Tercih edilen yer Aleviliğin sembol mekanlarından Hacıbektaş’tı.

Özetle açılımlar SS’e tabanca Alevi’ye arsa ile başladı, Devlet pek vericidir!

Devletin makbul Alevi’si Havuz Bingöl bağlamasını kaptı Devlet’e koştu.

Huzurunda çaldı söyledi, giderken bağlamasını hediye olarak bıraktı.

Devlet o bağlamayı aldı duvarda asılı ipin yanına astı.

Eğer asmayacaksa duvarına asar.

Biliyoruz, Devlet sembollerle haberleşmeye pek meyillidir.

Sağda solda bu uğursuz rolü üstlenecek pek çok düşkün olduğunu biliyoruz.

Devlet bu tür bir açılımı daha önce Fethullah Gülen üzerinden denemiş, Cem Vakfı Başkanı İzzettin Doğan’ın işbirliğiyle yan yana cami ve cemevi inşa etmeye karar vermişti.

Böylece Sünniler ile Aleviler arasındaki sorunları çözecek ve Alevileri devletle barıştıracaktı.

Devlet bu gösteriye hazırlanırken o sırada Fethullahçılar devletten alevi ayıklamakla meşguldü.

Ayıklamak ayrı ama MHP’nin daha korkunç bir Alevi sabıkası var.

Çorum’da, Maraş’ta, Malatya’da planlı Alevi katliamlarında ön saflarda hep MHP’liler veya Ülkücüler vardı.

Hikayeleri 1960’lı yıllarda peydahlanan “Komando Kampları” ile başlıyor.

Silahlı külahlı eylemleriyle ünlenen “Komandolar” paramiliter bir güç olarak örgütlenmişti.

O zamanlar “Nasyonal Sosyalist” olduklarını saklamıyorlardı.

Ancak faşizme duyulan tepki büyüktü, partinin de isteğiyle adlarını “Milliyetçi Toplumcular” olarak değiştirdiler.

Ardından “Bozkurtlara” ve “Ülkücülere” dönüştüler.

MHP lideri Alparslan Türkeş, Bozkurtları Türkiye’yi komünizme karşı korumada partiye yardımcı olmak için kurduğunu söylüyordu.

Koruma ve yardım faaliyetlerinin bilançosu benim “Faili Meçhul Cinayetler Tarihi” içinde var.

Ülkeyi kısa sürede bir kan gölüne dönüştürdüler.

Şimdi meşhur Abdullah Çatlı, Mehmet Ali Ağca, Haluk Kırca ve Oral Çelik gibi isimler o kurtların profesyonel halleridir.

Yakın tarihin en önemli suikastlarında, saldırılarında, eylemlerinde hep onlar vardır.

Devlet himayesinde ve partinin kontrolünde misyonlarını yerine getirdiler ve çekildiler.

Peki bu kanlı karanlık tarihlerine rağmen nasıl oluyor da bu açılım işlerinde rol üstleniyorlar?Cevabı basit; MHP’yi ve uzantılarını devletten ayrı düşünemeyiz.

Haliyle Devlet’i de devletten ayrı düşünemeyiz.

Devletin himayesinde cinayet işleyenler şimdi devletin himayesinde barış yapmakla görevlendirilmişlerdir.

Sorunun cevabı devlettir. ***Bu devlet ayağını şöyle somutlayalım.

MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli, 2012’de, avukatı aracılığıyla MİT’e başvurarak, “Devlet Bahçeli MİT ajanı değildir” diye açıklama yapmasını istedi.

MİT olmaz demedi, avukatına, “Sayın Dr.

Devlet Bahçeli’nin kurumumuzla herhangi bir ilgisi bulunmamaktadır” diye yazıp verdi.

Tabii şaşırtıcı olan tersini söylemesi olabilirdi.

Çünkü MİT ajanlarının kimliğini açıklamak ağır suçtur.

Peki Devlet’in MİT ajanı olduğunu iddia eden kim?

Partisinin kurucusu Alparslan Türkeş.

Yaşar Okuyan Türkeş’in bunu açıklayan mektubunun kendisinde olduğunu açıklamış, “Türkeş biliyor ama onu kullanıyor” demişti.

Türkeş de bunu şöyle gerekçelendirmişti: “Biz MİT ajanı olduğunu bilirsek zarar vermez bize, kontrol altında tutabiliriz.

Yabancı bize daha çok zarar verir.” Yani Türkeş onu içlerindeki devlet olarak görüyordu.

Devlet’tir!Bu durumda açılımları da devletten ayrı ele alamayız.

Örneğin İmralı’daki toplantılarda açık bir biçimde görüyoruz.

Her görüşmede üç MİT yetkilisi hazır bulunuyor.

İçlerinden biri Öcalan'ın güvenliğini sağlamak üzere görevlendirilmiş.

Tutanaklara göre Öcalan hepsiyle çok samimi.

Hukuklarının oldukça köklü olduğu birbirlerine hitaplarından belli.

Ayrıca Öcalan'ın eski MİT başkanı Emre Taner ve mevcut MİT başkanı İbrahim Kalın'la da oldukça samimi olduğu anlaşılıyor.

Bu samimiyet göz önünde tutulmadan, masadaki “barış ruhunu” anlamak mümkün değildir.

Devlet muhataplığıdır.Bu durumda dönüp tuhaf samimiyet gösterilerine yeniden bakmak şarttır.

Devlet bahçesinde yaşanan aşklarda rastlantı olmaz. ***DEM Parti sürecin bekasını neredeyse tek bir şeye, Meclis Komisyonunun Öcalan’la görüşmesi şartına bağladı.

Bunun en hararetli destekçisi de Devlet Bahçeli.

Görüşmeler, gülüşmeler havada uçuşuyor haliyle.

Birbirlerini her gördüklerinde alkış kıyamet.

Bu samimiyet Meclis’in açılışında boy gösteren Tayyip Erdoğan ile DEM Partililer arasındaki ilişkiye de yansıdı.

Daha yolun başındayken Öcalan bu aşk ilişkisini şöyle özetlemişti; “Atatürk’ten sonra tek devlet adamı var, o da Devlet’tir.”Yıl 2007.

Devlet ipini henüz koparmamıştı.

Dönemin Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan Devlet’i “Abdullah Öcalan'ı idam etmemekle” eleştirince Erzurum'daki parti mitingine elinde urganla çıktı. “Sana ip veriyorum, al da as” dedi, korumasının uzattığı urganı miting meydanına fırlattı.Devlet her fırsatta ortaya çıkardığı idam ipini bu kez kaldırıp duvarına astı.

Artık İpsiz Devlet’tir.

Ama lazım olursa duvardan yine indirir, silahını doldurur, düşmanına doğrultur.

Devlet’te oyun çoktur, ipini toplamışsa mutlaka bir hesabı vardır.***Devlet sembollerle konuşur.

PKK silah bırakırken SS silah kuşandı.

Üstelik o silah Devlet’in hediyesiydi.

Sembollerin anlamını arıyoruz, soruların arkasından gidiyoruz.

Devletin solcuya silah çekmesi gelenek ama eline altın işlemeli silah tutturması yeni.

Bu durumda dönüp tuhaf samimiyet gösterilerine yeniden bakmak şart.

Zira Devlet bahçesinde yaşanan aşklarda rastlantı yoktur"Odatv.com